STRONA GŁÓWNA KLUBU SZKÓŁ WESTERPLATTE 

______________________________________________________________________________

12 kwietnia 2023r. pożegnaliśmy  Adama Szatkowskiego, założyciela i wieloletniego Prezesa Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Klubu Szkół Westerplatte. To on na przełomie 1989/90 roku zaproponował połączenie szkół noszących imię obrońców Westerplatte w jeden Klub. To dzięki niemu możliwe było nawiązanie współpracy między szkołami, m.in. przy organizacji wycieczek szkolnych. Do tej pory odbyło się 36 Sympozjów, w których uczestniczyły również delegacje z naszej szkoły. 
To dzięki niemu historia zapisana na Westerplatte nadal jest żywa. 

Ze strony Muzeum II Wojny Światowej

​​​​​​​Ze strony KSW

---

SYMPOZJUM KSW 2019

Nasza szkoła kolejny raz uczestniczyła w Sympozjum Klubu Szkół Westerplatte, które odbyło się po raz XXXVI. Organizatorem spotkania był Zespół Szkół Morskich im. Bohaterskich Obrońców Westerplatte w Gdańsku. Trwało od 29 sierpnia do 1 września 2019r. W sympozjum udział wzięło 25 szkół, 91 uczniów oraz 71 opiekunów. W skład delegacji z Krępy weszło troje uczniów i opiekun. Po przybyciu do Gdańska zostaliśmy serdecznie powitani przez organizatorów, w Szkolnym Schronisku Młodzieżowym, którzy zaprosili nas na spacer po stolicy Pomorza.
30 sierpnia uczestniczyliśmy w uroczystym przemarszu ulicami Gdańska od Katowni do Bazyliki Mariackiej i mszy świętej odprawianej w koncelebrze, której przewodniczył ks. biskup Wiesław Szlachetka. Uczniowie klas pierwszych Zespołu Szkół Morskich złożyli ślubowanie na sztandar szkoły. Następnie udaliśmy się do Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku , które było współorganizatorem sympozjum i zarazem VIII Spotkaniem Rodzin Westerplatczyków. Powitała nas gospodarz wydarzenia Hanna Szkodo, Dyrektor Zespołu Szkół Morskich w Gdańsku im. Bohaterskich Obrońców Westerplatte. Wydarzenie swoją obecnością uświetnili dr Karol Nawrocki (Dyrektor Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku), Piotr Kowalczuk (Zastępca Prezydenta Miasta Gdańska), Adam Krawiec (Dyrektor Departamentu Edukacji i Sportu Województwa Pomorskiego), Małgorzata Bielang (Pomorska Kurator Oświaty). Podczas sympozjum odbył się premierowy pokaz etiudy „1939. Pamięć i przesłanie” powstałej w związku z 80. rocznicą wybuchu II wojny światowej. Mieliśmy możliwość zwiedzenia muzeum, które pozostawiło niezatarte wspomnienia.
Na 31 sierpnia organizatorzy przygotowali wiele atrakcji, m.in. wizyta w WUŻ i zwiedzanie holowników, rejs katamaranem Żeglugi Gdańskiej z Gdańska do Sopotu oraz zwiedzanie kurortu. Naszą kondycję sprawdził 6 km spacer linią brzegową. Delegacja uczestników Sympozjum złożyła kwiaty na grobach Westerplatczyków - Józefa Malaka oraz Juliana Dworakowskiego. Wieczór upłynął na wspólnym śpiewaniu.
Ostatnia noc pobytu trwała bardzo krótko. Już o 2 musieliśmy zacząć przygotowania do wyjazdu na Westerplatte, gdzie o godz. 4:45 rozpoczęła się w uroczystość z okazji 80. rocznicy wybuchu II Wojny Światowej. Przybyli na nią przedstawiciele rządu RP, komisarz UE, władze samorządowe miast z polski i zagranicy.
Cztery dni wspólnego pobytu w Gdańsku dobiegły końca. Po wspólnym śniadaniu udaliśmy się w drogę powrotną.

 

---

Mjr Henryk Sucharski (1898-1946)

 

Urodził się 12 listopada 1898 roku w Gręboszowie (obecnie woj. małopolskie) w rodzinie wiejskiego szewca, Stanisława Sucharskiego i Agnieszki Sucharskiej z domu Bojko. Henryk miał  dziewięcioro rodzeństwa, ale wiek niemowlęcy przeżyła tylko czwórka dzieci.  Ze względu na kłopoty ze zdrowiem rodzina uznała, że edukacja będzie dla niego najlepszą drogą życiową.

W 1904 r. rozpoczął naukę w szkole w Gręboszowie. Dzięki wsparciu stryja matki, znanego działacza ludowego, Jakuba Bojko mógł kontynuować dalszą naukę.  Edukację podstawową podjął w pobliskim Otfinowie nad Dunajcem. W 1909r. przeniósł się do Tarnowa, gdzie uczęszczał do II Cesarsko-Królewskiego Gimnazjum w Tarnowie. Duży wpływ na kształcenie Henryka Sucharskiego wywarł ks. Piotr Halak- proboszcz gręboszowskiej parafii.

W 1917 r. został wcielony do wojska austro-węgierskiego. Służył w batalionie zapasowym 32. Pułku Strzelców w Bochni. Zdał „maturę wojenną”. Cieszył się bardzo dobrą opinią „Jest to uczeń celujący. Żaden z przedmiotów nie sprawiał mu trudności [...] Młodzieniec grzeczny, koleżeński, głęboko religijny i etycznie wysoko stojący. Został oddelegowany do szkoły oficerskiej dla oficerów rezerwy w Opatowie, a następnie wysłano go na front włoski, gdzie walczył w szeregach 32. Pułku Strzelców. Sucharski zachorował tam na malarię i trafił do szpitala polowego, a następnie do szpitala garnizonowego w Celje.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości powrócił do kraju. W 1919 r. wstąpił do 16. Pułku Piechoty Wojska Polskiego stacjonującego w Tarnowie. Walczył na froncie litewsko-białoruskim w wojnie polsko-bolszewickiej, gdzie dowodził kompanią w batalionie szturmowym 6. Dywizji Piechoty. Za zasługi w boju został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych.

W 1921 r. Sucharski wstąpił do służby zawodowej. Ukończył liczne kursy doszkalające i dosłużył się stopnia majora. Od 1928 r. służył w Oficerskiej Szkole Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. W 1937 r. został dowódcą w Szkole Oficerskiej w Brześciu nad Bugiem.

W 1939 r. otrzymał przeniesienie na funkcję komendanta Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte. Sucharski cieszył się wówczas dobrą opinią u przełożonych.

1 września 1939 r. o godz. 4:48 Niemcy zaatakowali polską placówkę na Westerplatte. Pancernik „Schleswig-Holstein” zaczął ostrzał Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte, wtedy to major Sucharski nadał do Warszawy następujący meldunek: „Pancernik „Schleswig – Holstein” rozpoczął o godz. 4.45 ostrzeliwanie Westerplatte ze wszystkich dział. Bombardowanie trwa nadal." Meldunek ten jest uważany za sygnał rozpoczęcia II wojny światowej, stając się symbolem 1 września 1939 roku. Załoga WST wraz cywilnymi pracownikami liczyła 207 osób. Kpt. Franciszek Dąbrowski, który przejął na jakiś czas obowiązki dowódcy, pisał „Major wyraża swoje wątpliwości, co do celowości dalszego stawiania oporu, czyniąc wyraźną aluzję do wykonania już stawianego nam zadania, które przewidywało obronę przez 12 godzin”. Obrona trwała do 7 września, kiedy zniszczenie kolejnych punktów oporu, brak możliwości zapewnienia rannym właściwej opieki oraz zdanie Sucharskiego o bezsensowności dalszej walki  przekonało oficerów do poddania Westerplatte. Jak wspominał Sucharski: „Zdecydowałem się na kapitulację. O decyzji zawiadomiłem oficerów i szeregowych. Poleciłem wywiesić białą flagę, w następstwie, czego ogień ze strony nieprzyjaciela po pewnym czasie ustał. Obsada pozycji została ściągnięta do koszar. Tu po raz pierwszy zaznajomiłem całą załogę z położeniem w kraju i z naszym własnym. Podziękowałem wszystkim za spełnienie obowiązków.” Podczas obrony Westerplatte zginęło 20 Polaków, pierwszy z nich st. strz. Konstanty Jezierski (1 września śmiertelnie ranny w głowę w kabinie bojowej wartowni nr 3 od pocisku, który wpadł przez strzelnicę) był prawdopodobnie pierwszym polskim żołnierzem, który zginął w trakcie II wojny światowej. Straty niemieckie szacuje się na ok. 400 poległych. Obrońcy Westerplatte odparli 13 szturmów czym zyskali nie tylko sławę, ale i demonstracyjnie okazywany szacunek przeciwnika, co w całej kampanii było czymś wyjątkowym. Niemcy nazywali  Westerplatte "małym Verdun", co miało obrazować furię natarcia ich żołnierzy na placówkę.

Doceniając bohaterstwo polskiej obrony Niemcy zezwolili idącym do niewoli oficerom  na zatrzymanie szabli. Sucharski trafił następnie do gdańskiego Hotelu Centralnego, gdzie go przesłuchiwano. Później był więziony w obozach Stablack, Reisenburg, w Oflagu IV A Hohenstein, Oflagu II B Arnswalde i Oflagu II D Gross-Born. „Towarzysz niewoli Władysław Dzióbek tak wspomina majora „Był bardzo skromny, o szczerym, zawsze prostolinijnym charakterze żołnierskim. Z największym sentymentem wspominał często Westerplatte, swój oddział i poległych żołnierzy. Nie marzył nigdy o sławie. /…/ …wielokrotnie wyrażał pragnienie, by dożyć końca wojny i spocząć na polskiej ziemi w pobliżu Westerplatte”. Po wyzwoleniu ostatniego z obozów przez oddziały brytyjskie w 1945 r. Sucharski wszedł w skład II Korpusu Polskiego we Włoszech, a w następnym roku został dowódcą 6. Batalionu Strzelców Karpackich. Uczestniczył wówczas również w kursie dowódców oddziałów  w Polskiej Szkole Taktycznej.

W sierpniu Henryk Sucharski trafił do brytyjskiego szpitala wojskowego w Neapolu, gdzie 30 sierpnia 1946 roku zmarł w wyniku zapalenia otrzewnej. Jego pogrzeb odbył się 1 września na Polskim Cmentarzu Wojskowym w Casamassima we Włoszech. W 1971 roku ekshumowano szczątki Sucharskiego i przeniesiono do kraju, gdzie 1 września urna z jego prochami została uroczyście pochowana na Westerplatte.

Źródła:

Honor Mjr Henryk Sucharski: o. Władysław Kluz OCD; Warszawa,1989

http://dzieje.pl/postacie/henryk-sucharski-1898-1946

https://pl.wikipedia.org/wiki/Henryk_Sucharski

http://www.sww.w.szu.pl/index.php?id=biografia_henryk_sucharski

http://ciekawostkihistoryczne.pl/2013/02/11/westerplatte-jak-to-bylo-naprawde/2/

---

Klub Szkół Westerplatte
http://www.klubszkolwesterplatte.pl

Od 1993 roku jesteśmy aktywnym członkiem Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Klubu Szkół Westerplatte.

 

Sztandar Klubu

Sztandar poświęcił w Katedrze Wawelskiej ks. Kardynał Franciszek Macharski, a wręczyli: Kurator Oświaty w Krakowie Jerzy Lackowski i wicedyrektor Oświaty w Gdańsku Ferdynand Frausart przy Krakowskim Grobie Nieznanego Żołnierza w dniu 28 kwietnia 1995r. podczas IX Sympozjum Klubu.
W wyniku konkursu na XI Sympozjum Klubu Szkół Westerplatte wybrano hymn:

„Pieśń o chwale”
Z pamięci i chwały wyrosła ta pieśń
i z mocy ich czynów walecznych.
O tych zaśpiewajmy, co wrześniowe dni
na Westerplatte przeszli.
Ze śladów historii przyszłość wyrasta,
to my jej godnymi piewcami.
Zawiążmy dziś przeto przyjaźni tej krąg,
pamięci hymn śpiewajmy.
Ich Westerplatte wciąż żyje i trwa,
co dzień nasze trudy dźwigamy.
Nić męstwa więc mocno pochwyćmy dziś znów,
nieśmy w przyszłość przed nami.
Refren:
Niech płynie pieśń w szeroki świat
i głosi pokoleniom,
że wyrastamy z ojczyzny tej,
która „nie gubi bohaterów”.

Słowa: Jolanta Gałkowska
Muzyka: Stefan Dąbrowski
autorstwa SP nr 1 w Rypinie

Medal Klubowy

Medalem Klubowym honorowani są szkoły i dyrektorzy – organizatorzy sympozjów, a także osoby udzielające pomocy, wskazane przez szkoły klubowe. Otrzymują go też honorowi goście klubowych spotkań.

 

Znak Pamięci zamieszczany na grobach Westerplatczyków

W 1999r. razem z Zespołem Szkół Zawodowych w Przasnyszu byliśmy współorganizatorem XVI Sympozjum KSW.
Uczestniczyliśmy w następujących sympozjach:
-1990r. Gdańsk
-1992r. Przasnysz
-1993r. Michów
-1994r. Warszawa Rembertów
-1996r. Strzelin
-1997r. Gdańsk
-1997r. Kielce
-1998r. Pasłęk
-1999r. Przasnysz-Nowa Krępa
-2001r. Kraków
-2002r. Kielce
-2003r. Tczew
-2004r. Wyszków
-2005r. Ciche
-2006r. Ujazd
-2007r. Resko
-2008r. Odrzywół
-2009r. Gdańsk
-2011r. Dąbrówka Malborska
-2012r. Opole
-2013r. Zduńska Wola
-2015r. Tłuchowo
-2016r. Kwidzyn